Χρόνια λάτρης των τραγουδιών του Νότη Σφακιανάκη,όπως και πολλοί άλλοι σαν εμένα,έφτασε και η δικιά μου ώρα να τον ακούσω επιτέλους ζωντανά το περασμένο Σάββατο στην Θεσσαλονίκη.Η αγωνία μου μεγάλωνε όσο περνούσε η ώρα και η προσμονή να τον ακούσω επιτέλους "live" κόντευε να με πνίξει.Μόλις εμφανίστηκε το χειροκρότημα ταρακούνησε το μαγαζί και ο ίδιος μόνο με μια του νότα γέμισε όλη την πίστα.Εκείνη την στιγμή κατάλαβα γιατί τον αποκαλούν "Άρχοντα".Γαλουχημένος στο ελληνικό λαϊκό και ρεμπέτικο ρεπερτόριο,είχα επισκεφθεί πολλές φορές διάφορα μουσικά σχήματα που ήρθαν στην πόλη με πολλά και μεγάλα ονόματα.Τέτοιο πράγμα δεν είχα ξαναδεί όμως.Ο Νότης σταθερός και σωστός σε κάθε του νότα,ούτε ίχνος άγχους και χαλαρός με το κοινό του,το οποίο δεν σταματούσε να τον χειροκροτεί μετά από κάθε τραγούδι.Χωρίς να χρειαστεί να προβεί σε ακρότητες και τσιρίδες η φωνή του κούμπωνε αρμονικά σε κάθε κομμάτι.Η αλήθεια είναι πως είχα πάει προετοιμασμένος για μια τελείως διαφορετική κατάσταση αλλά βρέθηκα προ μεγάλης έκπληξης όταν ο αυστηρός Νότης,σύμφωνα με πολλούς,περίπου για 45 λεπτά έβγαζε φωτογραφίες και μιλούσε με τον κόσμο στην πίστα,ενώ τα λουλούδια έπεφταν βροχή.Ένα άλλο που με ξάφνιασε ήταν πως δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να τραγουδάει για να εκφράσει τις κοινωνικές του ανησυχίες,αλλά προτίμησε να μιλήσει μέσα από τα τραγούδια του.Αυτό θα πει καλλιτέχνης.
Υ.Γ. Αδιαφορώ για τις πεποιθήσεις του Νότη Σφακιανάκη,αλλά επίσης αδιαφορώ και για όσους του έχουν σύρει τα μύρια όσα όλον αυτόν τον καιρό.Για την δουλειά που πληρώνεται είναι ένας εκπληκτικός καλλιτέχνης.
