Ροτόντα,αυτή η άλλη Θεσσαλονίκη

Την ιστορία της Ροτόντας στην Θεσσαλονίκη την γνωρίζουμε όλοι,ή μάλλον θα πρέπει να την γνωρίζουμε όλοι.Αποτελεί ένα μνημείο με ιστορία που ξεπερνάει τα 1700 χρόνια,καθώς χτίστηκε περίπου το 300 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Γαλέριο προς τιμήν του Δία,ενώ στην συνέχεια προοριζόταν να γίνει μαυσωλείο του Καίσαρα Βαλέριου,κάτι που τελικά δεν υλοποιήθηκε ποτέ.Μέχρι και σήμερα η Ροτόντα θεωρείται ο δίδυμος του Πάνθεον στην Ρώμη.Με την άνοδο του Χριστιανισμού ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α΄ μετέτρεψε το μνημείο σε χριστιανικό ναό,Περί το 1430 περίπου η Ροτόντα θα αλλάξει και πάλι,καθώς ο Σινάν Πασάς αποφασίζει να υψώσει μιναρέδες δίπλα από κάθε εκκλησία,οι οποίες σιγά σιγά μετατράπηκαν σε τζαμιά. Χαρακτηριστικά ο μιναρές της Ροτόντας,ύψους 36 μέτρων περίπου είναι ο μόνος που διασώθηκε του μεγάλου σεισμού που έγινε το 1978 στην Θεσσαλονίκη.Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν,η Ροτόντα αποτελεί δικαίως ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά μνημεία της Ελλάδος και όχι μόνο.Για τον λόγο αυτό αποτελεί μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Η άλλη πλευρά του μνημείου,είναι αρκετά πιο σκοτεινή και προκαλεί φόβο στους καλά μυημένους. Πίσω από το επιβλητικό κτίσμα βρίσκεται η Πλατεία Αγίου Γεωργίου,μια ανάσα πράσινου στο θορυβώδες κέντρο της Θεσσαλονίκης.Σε αυτήν την πλατεία λοιπόν οι διακινητές ναρκωτικών έχουν οργανώσει το "γκέτο" τους και πουλάνε ανενόχλητοι το θάνατο σε μικρά σακουλάκια.Χωρίς καμιά διάκριση χωρίς κανέναν δισταγμό οι "πωλητές" 24 ώρες το 24ωρο σφυρίζοντας στους περαστικούς τους παρακινούν να αγοράσουν τα εμπορεύματα τους.Η πρόσβαση πανεύκολη,ενώ το "μαύρο" φυλάσσεται στα δέντρα,κάτω από τα παγκάκια,ακόμα και μέσα στο μνημείο.Μάλιστα οι τιμές στα Εξάρχεια της Θεσσαλονίκης ξεκινάνε από πολύ χαμηλά για να μπορούν να έχουν πρόσβαση όλοι,μηδενός εξαιρουμένου.Ξαφνικοί έφοδοι της αστυνομίας καθαρίζουν για λίγο την περιοχή,αλλά η κατάσταση επανέρχεται σε μερικές ώρες.Οι καταστηματάρχες και οι ένοικοι της περιοχής έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά και πλέον προσπαθούν όσο είναι δυνατόν να κρατάνε τις αποστάσεις τους από την "λαϊκή" αγορά η οποία δεν βρίσκεται έξω από το κέντρο της Θεσσαλονίκης σε κάποια κακόφημη συνοικία,αλλά ακριβώς στην καρδιά της πόλης,δίπλα ακριβώς από τα πανεπιστήμια και μολύνει ανενόχλητη εμένα,εσένα,τον φίλο σου ή την κοπέλα σου.Την ίδια ώρα οι τοπικές δημοτικές αλλά και θρησκευτικές αρχές της Θεσσαλονίκης διαφωνούν για την τοποθέτηση του σταυρού στο μνημείο,ενώ στα 10 μέτρα από την αυλή της Ροτόντας,πολλά παιδιά κουβαλούν τον δικό τους σταυρό,αλλά κανένας δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για αυτούς.

Τι σημαίνει να είσαι αρθρογράφος;

Όπως θα έχετε παρατηρήσει οι περισσότεροι τα άρθρα σε αυτό το Blog χαρακτηρίζονται από ερασιτεχνισμό,να με συμπαθάτε όμως αλλά σε λίγες μέρες θα ξεκινήσω τα πρώτα μου βήματα στην δημοσιογραφία! Είναι το μεγάλο μου όνειρο και έχω δώσει όλο μου το είναι σε αυτήν μου την προσπάθεια.Όμως βαθιά μέσα μου πιστεύω πως δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα στο ύφος των κειμένων μου,καθώς μπορεί να βελτιωθεί η σύνταξη και το λεξιλόγιο μου,αλλά η θεματολογία και η απλοϊκότητα θα παραμείνουν.Όταν γράφω αυτά τα κείμενα βρίσκομαι σε περίεργες φάσεις της ζωής μου,άλλοτε χαρούμενες και άλλοτε στενάχωρες,κάθε φορά όμως νιώθω μέσα μου την ανάγκη να γράψω κάτι,έστω και αν είναι χαζομάρα,έστω και αν δεν το διαβάσει κανείς.Όλα τα άρθρα,από τα πιο ανάλαφρα μέχρι τα πιο σοβαρά (κατά την γνώμη μου) περιέχουν σκόρπιες σκέψεις του μυαλού μου και μικρά κομμάτια της ψυχής μου.Πάντα προσπαθώ να αυτοσχεδιάζω και να αποτυπώνω αυτούσιες τις σκέψεις μου για το τι συμβαίνει γύρω μου.Μια κουβέντα με φίλους,μια δύσκολη μέρα στην δουλειά,μια όμορφη γυναίκα,λίγο αλκοόλ,μια φασαρία η και η απόλυτη ησυχία προκαλούν τα ερεθίσματα του αρθρογράφου και αυτός προσπαθεί να τα περάσει όσο το δυνατόν πιο ατόφια στον αναγνώστη του,ακόμα ακόμα και αν τα διαβάζει μόνος του!Πόσες φορές δεν έχετε σκεφτεί να γράψετε τις σκέψεις σας,πόσες φορές λέτε περισσότερα με ένα μήνυμα παρά με όσα λέει το στόμα;

Είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά ο καθένας πρέπει να γράφει,γιατί τα γραπτά μένουν και ποτέ δεν ξέρεις,ίσως κάποια στιγμή τα γραπτά σου περάσουν στην αιωνιότητα και μαζί με αυτά και εσύ!