Εδώ Πολυτεχνείο,εδώ Πολυτεχνειο

"Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνειο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. "

   Πέρασαν 43 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία μεγάλη επανάσταση του Έλληνα,το Πολυτεχνείο μωρέ,αυτό το καημένο που το θυμόμαστε μονάχα στις 16,στις 17 και στις 18 Νοεμβρίου.43 χρόνια από την τελευταία φορά που τιμήσαμε τους προγόνους μας και δεν εννοώ με παρελάσεις και λουλούδια.Αρματολοί,αντιστασιακοί και αντιχουντικοί ήταν οι πεσόντες,δεν χρειάζονται στεφάνια και τραγούδια,για αγώνες και αίμα διψάει η αιώνια ψυχή τους.Οι νέοι γίνανε γέροι και ξέχασαν,βολεύτηκαν στις δουλίτσες τους και όσοι γεννήθηκαν μετά το 73 αδιαφόρησαν για το "γελαστό παιδί".
  Δύσκολα χρόνια εκείνα της Χούντας,της Αντίστασης και της Τουρκοκρατίας.Περιορισμός ελευθερίας,προπαγάνδα,φτώχεια και ανομία επικρατούσε σε όλη την χώρα.Ευτυχώς που εν έτη 2016 δεν υπάρχουν αυτά,η Δημοκρατία επέστρεψε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στον θρόνο της και μάλιστα στην χώρα που την ανέδειξε.Γιατί όταν εσείς τρώγατε βατόμουρα,εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη,που έλεγε και παλαιότερα ο Χάρρυ Κλυν.
 Τώρα μερικοί κακοήθεις θα μιλήσουν για τις τηλεοπτικές άδειες αλλά και τον περιορισμό των πανελλαδικών ραδιοφώνων,κάποτε θα το λέγαμε προπαγάνδα,τώρα είναι εσωτερική και ηλεκτρονική διακυβέρνηση.Ίσως κάποιοι άλλοι να μιλήσουν για τους ένα εκατομμύριο συνανθρώπους μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αλλά και για τα ποσοστά ανεργίας,κάποτε θα το λέγαμε φτώχεια,τώρα είναι Οικονομική Πολιτική.Τώρα η πρώτη κατοικία των ανθρώπων βγαίνει σε πλειστηριασμό,κάποτε θα ήταν επίταξη,τώρα είναι νόμιμο και απόφαση των θεσμών,όχι δικιά μας φυσικά.Τα προγράμματα γίνανε μνημόνια,τα ΟΧΙ γίνανε ναι και το ΜΕΛΛΟΝ έγινε παρελθόν.
  Ο Λαμπράκης έγινε οδός που βγάζει στο γήπεδο της ΠΑΟΚάρας μας,ενώ ο Καραϊσκάκης έγινε γήπεδο της Ολυμπιακάρας μας.Το Πολυτεχνείο έγινε επανάσταση του κυβερνοχώρου και οι πορείες έγιναν μπινελίκια στα σχόλια του youtube για το ποιος είναι πιο αριστερός από τον Λένιν.Τι θα έλεγε άραγε "ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο" για την σημερινή αριστερή πολιτική σκηνή και πως θα αντιδρούσε ο Μάνος Χατζηδάκις με όλα αυτά τα ρατσιστικά περιστατικά που ζούμε καθημερινά και σπιλώνουν το όνομα και την ταυτότητα μας.Ο Μάνος θα έγραφε για τον ήλιο της δικαιοσύνης ή θα έκαιγε το σπλάχνο του μόλις μάθαινε με ποιο πολιτικό κόμμα ταυτίστηκε;

  ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 43 χρόνια μετά,πιο επίκαιρο από ποτέ.

Υ.Γ. Σοκαρισμένοι παρακολουθήσαμε την εκλογή του Ντοναλντ Τράμπ λες και δεν είχαμε πεισθεί τόσο καιρό για το ποιόν του Αμερικανικού λαού και την αγάπη του για την βία και τον ρατσισμό.Με την ίδια ευκολία που ο καθένας μπορεί να κουβαλάει ένα όπλο να μπει σε ένα σχολείο και να θερίσει 50 άτομα,μπορεί λοιπόν να γίνει και πλανητάρχης.Το American Dream ζει ακόμα ρε.Αλλά στον αντίποδα θα πείτε πως και η Χίλαρι είναι 25 χρόνια μέσα στα κόλπα και στο όλο σύστημα και μάλιστα ευθύνεται για πάρα πολλές αιματηρές επιθέσεις σε άλλες χώρες.Το σύστημα το ξέρουμε λοιπόν,πάμε να δοκιμάσουμε κάτι άλλο τώρα και όπου μας βγάλει θα μου πείτε,στο όνειρο με βάρκα την ελπίδα.Κάτι μου θυμίζουν εμένα όλα αυτά τώρα,αλλά δεν θέλω να κακολογηθώ.
  

Που να πήγε η αγάπη;

 Περπάτησα στην βροχή απόψε!Την αγαπάω την βροχή γιατί ξέρει να με αγκαλιάζει απλόχερα.Όπως ήμουν βρεγμένος κάθισα και σκέφτηκα πολλά,ένα από αυτά ήταν και η αγάπη,η καψούρα,η καύλα που νιώθουμε όταν ερωτευόμαστε.Αυτό το περίεργο συναίσθημα που μπορεί να σε κάνει δειλό,αλλά και ταυτόχρονα τον πιο γενναίο άνθρωπο του κόσμου.Ναι είναι κοινότυπο,αλλά θα έσκαγα άμα δεν τα έλεγα!Που πήγε λοιπόν τόση αγάπη;Σταματήσαμε να λέμε μου αρέσεις,παρά στέλνουμε like και καρδούλες στο facebook.Πάνε οι εποχές που ερωτευόμασταν απλά ένα βλέμα,τώρα γουστάρουμε την πιο προκλητική φωτογραφία στο instagram.Πέθαναν οι αφιερώσεις στο ραδιόφωνο,τώρα ανεβάζουμε τραγούδι και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.Ντρεπόμαστε να ερωτευθούμε και το χειρότερο νιώθουμε και ωραία να κρύβουμε τα συναισθήματα μας.Σταμάτησαν οι άντρες να μεθούν για την καψούρα τους και πλέον το παίζουν cool και ωραίοι.Σταμάτησαν να βγαίνουν καψουροτράγουδα,παρά μόνο dab και doup.Ξέχασαν οι άντρες να πεθαίνουν για ένα χαμόγελο,τα άφησαν όλα και φόρεσαν μπλούζες μακριές,για να δείξουν την ανετίλα τους και να χωρέσουν το τεράστιο εγώ τους.Γέμισε η ζωή μας με εύκολες και εύκολους στον βωμό του ωμού σεξ που γεμίζει ελάχιστα το κενό στην καρδιά μας.Για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη που έλεγε και ο Ελύτης.Που κολλάει ο Ελύτης τώρα δεν ξέρω ούτε και εγώ είναι η αλήθεια,σκόρπιες σκέψεις περιτριγυρίζουν το μυαλό μου και δεν με αφήσουν να απολαύσω την βροχή.Γιατί γίναμε έτσι.Γιατί αφήσαμε τους εαυτούς μας να συμβιβαστούν με κάτι που δεν είναι εμείς.Εμείς αυτό που θέλουμε το κερδίζουμε και πεθαίνουμε για τον έρωτα μας όσο ξαφνικός και αν είναι.Διότι οι έρωτες γεννιούνται και πεθαίνουν σε μια στιγμή μονάχα και κρατούν μια στιγμή και μιαν αιωνιότητα.Μάλλον γέρασα πιο γρήγορα από την εποχή μου,ή μάλλον ξέμεινα στο παρελθόν νομίζοντας πως ακόμα κάπου εκεί έξω δεν έχουν χαθεί τα πάντα.Ελπίζοντας στο παραμύθι,βαρέθηκα να ακούω για απωθημένα και μαλακίες.Όπου υπάρχει έρωτας δεν χωράει λογική.Πιάσε αυτόν που αγαπάς δώσε του λοιπόν ένα φιλί και φύγε για έναν άγνωστο κόσμο.

Σας αγαπώ, μικρέ μου κάστορα.

Jean-Paul Sartre (Τα τελευταία του λόγια του στη σύντροφό του, Σιμόν Ντε Μπωβουάρ)

Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;

 Εικοσιένα γραμμάρια,τόσο είναι το βάρος που χάνουμε όταν πεθαίνουμε σύμφωνα με μελέτες και οι οποίες αποτυπώθηκαν αριστουργηματικά στην ταινία του Ιναρίτου με τον ομώνυμο τίτλο.Αυτή είναι η ψυχή που παραδίδουμε στον Θεό,στον Βούδα,στην επιστήμη σε όποιον τέλος πάντων είναι υπεύθυνος να συλλέξει αυτά τα 21 γραμμάρια.Έτσι γεννιόμαστε και έτσι πεθαίνουμε,με αυτήν την υποχρέωση των 21 γραμμαρίων.Ο αγώνας που γίνεται στο ενδιάμεσο αφορά το ποιόν της ψυχής που παραδίδουμε αλλά και την υστεροφημία μας.Μην παλεύει λοιπόν με τον χρόνο και άρχισε να παλεύεις για σένα και όλα όσα αγαπάς!

  Φρόντισε λοιπόν να χαμογελάς σε κάθε ευκαιρία,μην σπαταλάς ούτε ένα δευτερόλεπτο δυστυχισμένος.Χαμογέλα στους φίλους σου,στην κοπέλα σου,σε έναν άγνωστο στον δρόμο χωρίς λόγο και αιτία και ας σε περάσουν οι περισσότεροι για τρελό.Ενώ ακόμα και τις αναποδιές που θα σου προκύψουν να τις νικάς με το χαμόγελο σου,δοκίμασε το έστω για μια βδομάδα.Μην ξεχνάς πως το χαμόγελο είναι μεταδοτικό και αν όλοι αρχίσουμε να χαμογελάμε έστω και 5 λεπτά παραπάνω την μέρα ο κόσμος ήδη θα έχει γίνει καλύτερος.

  Να είσαι ευγενικός και όπου σου δίνεται η ευκαιρία να βοηθάς τους ανθρώπους,από το πιο απλό μέχρι και το πιο σύνθετο πράγμα,χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα.Γιατί μόνο η ικανοποίηση που θα νιώσεις μέσα σου είναι το υπέρτατο δώρο για σένα.Μην δυσανασχετείς λοιπόν και μην γυρνάς το κεφάλι σου σε ανθρώπους που σε χρειάζονται και βασίζονται σε σένα.Επίσης μάθε να συγχωρείς τους άλλους και να μην κρατάς κακία για καταστάσεις και πράγματα που σε μια βδομάδα δεν θα έχουν καν σημασία.

  Κυνήγα τα όνειρα σου και μην αφήνεις ανεκπλήρωτα όνειρα και υποσχέσεις που έδωσες στον εαυτό σου.Κατέστρεψε τον κόσμο σου και χτίσε τον σε μια μέρα,το ξέρεις ότι μπορείς.Άσε την δουλειά που σου τρώει την ψυχή και ξεκίνα την επιχείρηση που πάντα ήθελες να φτιάξεις,όσο τρελή ιδέα και αν σου ακούγεται,μόνο το πείσμα σου φτάνει για να πετύχεις.

  Διάβασε και καλλιέργησε το μυαλό σου,είναι προτέρημα σου και θα σε βοηθήσει σε όλη σου την ζωή.Μην αφήνεις ακόμα ένα μυαλό ανεκμετάλλευτο όπως μείναν τα μυαλά των άλλων.Είσαι νέος ακόμα έχεις όλο τον χρόνο για να το κάνεις.Μην λες ψεύτικες δικαιολογίες στον εαυτό σου για να το αποφύγεις.

  Ερωτεύσου σαν να μην υπάρχει αύριο και αγάπα σαν να μην υπάρχει χθες.Μην περιορίζεις τα συναισθήματα σου ποτέ και για κανέναν.Κλάψε,φώναξε,γέλα με πάθος και μην νιώθεις ντροπή,δείξε σε αυτόν που αγαπάς ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα για αυτόν και μην σε τρομάζει η ιδέα να γίνεις ρεζίλι.Αν χρειαστεί σταμάτα τον χρόνο ή κάνε βουτιά στο κενό,αρκεί να ξέρεις πως θα είσαι κοντά του.Βάλε φωτιά λοιπόν σε ο,τι σε καίει και σε ο,τι σου τρώει την ψυχή,γιατί είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή,που λέει και ο Αγγελάκας.

  Αυτά βάλε σκοπό στην ζωή σου και δεν θα χάσεις ούτε την ψυχή σου αλλά κυρίως ούτε τον εαυτό σου.Το ταξίδι είναι μοναδικό για τον καθένα μας και δεν χωράει παρεμβολές,προσπάθησε να το κάνεις όσο πιο συναρπαστικό γίνεται και μην βάζεις φραγμούς σε όσα συναρπαστικά θα σου προκύψουν.Μην υπολογίζεις μήτε θεούς μήτε δαίμονες και να θυμάσαι πως για τον καθένα στόχος είναι η Ιθάκη του,αλλά πάντα στο ενδιάμεσο υπάρχει χρόνος για μερικές στάσεις στην Καλυψώ,στις Σειρήνες και στον Πολύφημο.