"Αδερφέ στο ορκίζομαι,δεν είμαι ρατσιστής" με αυτά τα λόγια ξεκίνησε να μου μιλάει σήμερα στο αστικό ένας άστεγος,θα προσπαθήσω να παραθέσω αυτούσια το παράπονο του που ξεκίνησε από τον σταθμό του ΟΣΕ και τελείωσε στην Ιασωνίδου.
"Αδερφέ στο ορκίζομαι,δεν είμαι ρατσιστής.Δεν έχω κανένα πρόβλημα να συντηρούν και να προσφέρουν ασφάλεια στους λαθρομετανάστες και αυτοί άνθρωποι είναι ψυχή έχουν και μια μάνα τους γέννησε.Δεν με ενοχλεί καθόλου που έρχονται στην χώρα μας,εκεί έχουν πόλεμο,άσχημο πράγμα δεν υποφέρεται.Θέλουν να ξεφύγουν από την επίγεια κόλαση και να κλέψουν ένα κομματάκι από τον παράδεισο,γιατί όσο και να γκρινιάζουμε η Ελλάδα είναι παράδεισος για αυτούς.Αλλά έλα και λίγο στην θέση μου,και εγώ άστεγος είμαι εδώ και 8 μήνες περίπου.Γιατί να μην έχω και εγώ ένα κέντρο για άπορους να πάω να κοιμηθώ λιγάκι;Γιατί να μην έχω την ασφάλεια πως αν βρέξει δεν θα βραχώ;Γιατί να μην ξέρω πως το μεσημέρι θα έχω ένα πιάτο φαγητό;Αυτό θέλω μόνο,ένα πιάτο φαΐ και ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου.Θα ήθελα και μια δουλειά,αλλά που να την βρω σε αυτήν την ηλικία,εδώ δεν βρίσκουν δουλειά νέα παιδιά με 10 πτυχία ο καθένας.Αναγκάζομαι να κοιμάμαι στα πεζοδρόμια.Ξέρεις πως μας κυνηγάνε πλέον εμάς τους άστεγους;Οι καταστηματάρχες μας πετάνε νερά και μας βρίζουν,νομίζουν πως επειδή δεν έχουν κόσμο τα μαγαζιά φταίμε εμείς που χαλάμε την αισθητική του χώρου.Τους καταλαβαίνω όμως,ίσως σε εμάς να βλέπουν τους χειρότερους τους εφιάλτες,γιατί η χρεοκοπία είναι εφιάλτης,πέρα από τα υλικά αγαθά που χάνεις χάνεις και την αξιοπρέπεια σου και το βάρος της ευθύνης πως απέτυχες σε βαραίνει καθημερινά,το ξέρω γιατί και εγώ μαγαζάτορας ήμουν.Τώρα λένε πάλι εκλογές,όλα αυτά τα λεφτά που θα δώσουν θα μας εξασφάλιζαν ένα 6μηνο σίγουρα,αλλά αυτοί θέλουν εκλογές.Ας ελπίσουμε με την νέα κυβέρνηση να αλλάξει κάτι.
Τέλος πάντων ήρθε η ώρα να κατέβω,σε ευχαριστώ που έκατσες να με ακούσεις και να θυμάσαι πάντα,ο,τι και αν γίνει,να εύχεσαι πάνω από όλα να έχεις την υγεία σου παλικάρι μου και όλα τα άλλα λίγο πολύ τα κουτσοκαταφέρνεις."