Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου,ήθελα να αφιερώσω μερικές γραμμές ως ύστατο φόρο τιμής,αλλά και θαυμασμού για όλους αυτούς που πολέμησαν,πολεμούν και θα πολεμήσουν την αρρώστια αυτή.Δυστυχώς όλοι μας έχουμε κάποιον δικό μας άνθρωπο που υποφέρει ή έχει φύγει από κοντά μας εξαιτίας του καρκίνου.Όλοι γνωρίζουμε λίγο πολύ πόσο ψυχοφρόρο είναι για έναν άνθρωπο να περνάει από την αντικαρκινική διαδικασία.Όλοι μπορούμε να φανταστούμε πως είναι να ζεις καθημερινά με τον φόβο του θανάτου.Κανένας μας όμως δεν μπορεί να αντιληφθεί την ψυχική δύναμη και αποθέματα αισιοδοξίας που χρειάζεται ο ίδιος ο καρκινοπαθής για να είναι δυνατός όχι μόνο για αυτόν,αλλά και για τον περίγυρο του.Διότι εκεί φαίνεται το μεγαλείο του ανθρώπινου γένους,όταν φλερτάρεις με τον θάνατο και παρόλα αυτά χαμογελάς.Όταν σου πέφτουν τα μαλλιά από τις χημειοθεραπείες και τις ακτινοβολίες και συνεχίζεις να κάνεις χιούμορ και να αυτοσαρκάζεσαι.Όταν όλοι γύρω σου σε αντιμετωπίζουν με οίκτο και λύπηση και εσύ τους δείχνεις πως δεν φοβάσαι και πως δεν είναι και τόσο σπουδαίο πράγμα στην τελική.
Οι καρκινοπαθείς αξίζουν μόνο ΣΕΒΑΣΜΟ,ούτε λύπηση ούτε οίκτο ούτε στεναχώρια.Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες ανάμεσα σε έναν κόσμο που σαπίζει καθημερινά,εκείνοι συνεχίζουν να είναι ο φάρος της ελπίδας και της αισιοδοξίας για την ανθρωπότητα.Μακάρι για όλους αυτούς τους ανθρώπους από αύριο η λέξη καρκίνος να αναφέρεται μονάχα στο ζώδιο και να εξαφανιστεί μια για πάντα αυτή η πουτάνα η ασθένεια που έχει πάρει τόσους και τόσους αγαπημένους μας ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου