Όπως θα έχετε παρατηρήσει οι περισσότεροι τα άρθρα σε αυτό το Blog χαρακτηρίζονται από ερασιτεχνισμό,να με συμπαθάτε όμως αλλά σε λίγες μέρες θα ξεκινήσω τα πρώτα μου βήματα στην δημοσιογραφία! Είναι το μεγάλο μου όνειρο και έχω δώσει όλο μου το είναι σε αυτήν μου την προσπάθεια.Όμως βαθιά μέσα μου πιστεύω πως δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα στο ύφος των κειμένων μου,καθώς μπορεί να βελτιωθεί η σύνταξη και το λεξιλόγιο μου,αλλά η θεματολογία και η απλοϊκότητα θα παραμείνουν.Όταν γράφω αυτά τα κείμενα βρίσκομαι σε περίεργες φάσεις της ζωής μου,άλλοτε χαρούμενες και άλλοτε στενάχωρες,κάθε φορά όμως νιώθω μέσα μου την ανάγκη να γράψω κάτι,έστω και αν είναι χαζομάρα,έστω και αν δεν το διαβάσει κανείς.Όλα τα άρθρα,από τα πιο ανάλαφρα μέχρι τα πιο σοβαρά (κατά την γνώμη μου) περιέχουν σκόρπιες σκέψεις του μυαλού μου και μικρά κομμάτια της ψυχής μου.Πάντα προσπαθώ να αυτοσχεδιάζω και να αποτυπώνω αυτούσιες τις σκέψεις μου για το τι συμβαίνει γύρω μου.Μια κουβέντα με φίλους,μια δύσκολη μέρα στην δουλειά,μια όμορφη γυναίκα,λίγο αλκοόλ,μια φασαρία η και η απόλυτη ησυχία προκαλούν τα ερεθίσματα του αρθρογράφου και αυτός προσπαθεί να τα περάσει όσο το δυνατόν πιο ατόφια στον αναγνώστη του,ακόμα ακόμα και αν τα διαβάζει μόνος του!Πόσες φορές δεν έχετε σκεφτεί να γράψετε τις σκέψεις σας,πόσες φορές λέτε περισσότερα με ένα μήνυμα παρά με όσα λέει το στόμα;
Είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά ο καθένας πρέπει να γράφει,γιατί τα γραπτά μένουν και ποτέ δεν ξέρεις,ίσως κάποια στιγμή τα γραπτά σου περάσουν στην αιωνιότητα και μαζί με αυτά και εσύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου