Σε εσένα φωνάζω,δεν με ακούς;

Ξυπνάς και η ώρα έχει πάει ήδη 7,νομίζεις πως θα αργήσεις,μέσα σου θέλεις λίγο να αργήσεις μπας και σε απολύσουν από αυτήν την δουλειά.Δεν την αντέχεις άλλο την δουλειά σου,σε κουράζει και σε βαραίνει όχι στο σώμα αλλά στην ψυχή. Θέλεις να φύγεις καιρό τώρα,αλλά θέλεις και τα λεφτά από την αποζημίωση οπότε κάνεις άλλη μια μέρα υπομονή.Εξάλλου ποιος θα σε πάρει σε αυτήν την ηλικία,ενώ για να αρχίσεις κάτι εντελώς δικό σου χρειάζεσαι λεφτά και οι καιροί δεν προμηνύονται για τέτοια επιχειρήματα.Φτώχεια,φόροι,δυστυχία,έχουν κατακλύσει την χώρα και εσύ παραμένεις μπερδεμένος για το τι είναι σωστό και λάθος.Κάποτε ήσουν επαναστάτης,αγαπούσες τον Άνθρωπο και ήθελες να γυρίσεις και να γνωρίσεις όλο τον κόσμο,ενώ τώρα ελαφρά τη καρδιά βρίζεις τους λαθρομετανάστες γιατί μολύνουν την Ελλαδίτσα σου όπως λες.Όλα αυτά τριγυρνούν στο μυαλό σου ενώ κάνεις την πρώτη τζούρα από το τσιγάρο σου και ντύνεσαι βιαστικά. 

Φτάνεις στην δουλειά,στην ώρα σου όπως κάθε μέρα, και είσαι εκνευρισμένος ήδη από τον δρόμο.Έχεις βαρεθεί να βλέπεις κάθε μέρα τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες καταστάσεις,ρουτίνιασες με το να ακούς καθημερινά τα κουτσομπολιά της δουλειάς από τους συναδέλφους σου και αρνήθηκες και πάλι την πρόσκληση να πάτε όλοι μαζί για τσιπουράκι μετά την δουλειά. Σιχάθηκες να βλέπεις το αφεντικό σου να μην ικανοποιείται με τίποτα,συνεχώς να σε μειώνει και να μην σου δίνει εκείνη την αύξηση που σου υποσχέθηκε από πρόπερσι. Κλείστηκες στον εαυτό σου και σταμάτησες να αγαπάς,να ονειρεύεσαι και να έχεις εμπιστοσύνη σε σένα.Άγχος,άγχος,άγχος και εσύ εκεί σαν στρατιωτάκι,ασταμάτητα πατάς τα πλήκτρα του υπολογιστή χωρίς να ξέρεις το γιατί,χωρίς να νιώθεις πως αξίζει όλο αυτό που κάνεις.

Γίνανε οι άνθρωποι κυνηγοί του πλούτου και μαζί με αυτούς και εσύ καταδιώκεις το χρήμα ενώ παράλληλα όσο πιο πολύ εξελίσσονται τα όπλα σου σε αυτό το κυνήγι θησαυρού,τόσο αυτό λιγοστεύει.Έτσι οι μέρες σου περνούν και εσύ εκεί καθηλωμένος σε μια κινούμενη άμμο που σε τραβάει συνεχώς στην καθημερινότητα σου,ανήμπορος να δώσεις ένα τέλος,γιατί απλά φοβάσαι ή φοβήθηκες όταν σου δόθηκαν ευκαιρίες.

Μέσα σου περιμένεις να νυχτώσει,να πας επιτέλους σπίτι σου και να ξαπλώσεις,απαλλαγμένος για λίγο από τα βάρη σου.Να μπεις στον μαγικό κόσμο,στον κόσμο των ονείρων,εκεί που όλα επιτρέπονται.Να δεις ξανά πως ακολούθησες την έφεση σου στην μουσική και πως τώρα έχεις μπάντα η οποία παίζει σε μικρά "ροκάδικα" της πόλης,απλή,ατόφια,καλή ροκ μουσική.Χωρίς πολλά λεφτά, χωρίς μεγάλη δόξα,αλλά με την ικανοποίηση πως κατάφερες να κάνεις τα παιδικά σου όνειρα πραγματικότητα.Στο όνειρο σου γνωρίζεις και την γυναίκα σου,με την οποία θα κάνετε μαζί ταξίδια και θα σκέφτεστε πως να βελτιώσετε έστω και λίγο αυτόν τον κόσμο,ο καθένας από το δικό του μερτικό.Βλέπεις εκείνη είναι δημοσιογράφος και νιώθει σκασμένη όταν δεν κυνηγάει την είδηση,και μόνο όταν ανακαλύπτει την αλήθεια πίσω από τους δαίμονες της περιέργειας της τραβάει μια τζούρα οξυγόνο από αυτόν τον κόσμο.

Πόσο θα ήθελες να συνεχιστεί το όνειρο σου για πάντα,να μπορείς επιτέλους να νιώσεις ελεύθερος,να ξαναβρείς το χαμόγελο σου και την ανθρωπιά σου.Γιατί στην τελική η μεγαλύτερη ελευθερία που κατέκτησε ο άνθρωπος,είναι η ελευθερία στο όνειρο του και αυτό δεν μπορεί ποτέ και κανένας να στο στερήσει.Κυνήγησε το όνειρο σου και μην φοβάσαι κανέναν,όποιος και να σταθεί απέναντι σου,θα τον ξεπεράσεις,γιατί απλά θα πάψεις να συμβιβάζεσαι με το μέτριο.Τα όνειρα σου πρέπει να σε τρομάζουν,μιλάμε για την ζωή,οφείλεις να την σεβαστείς και να παλέψεις για την ψυχή σου.Σε εσένα φωνάζω,δεν με ακούς;

Με αυτές τις φωνές στο κεφάλι ξύπνησες πάλι.Η ώρα είναι ήδη 7:02.......