Τα πόδια των άλλων!

  Τους βλέπεις συχνά να είναι χαμηλά ή να έχουν σκυμμένο βλέμμα.Είναι οι μόνοι που θα παρατηρήσουν τα καινούργια σου παπούτσια,που με χαρά έκανες δώρο στον εαυτό σου.Είναι εκεί κάθε μέρα σχεδόν,ίσως δεν τους παρατηρείς,αλλά είναι μπροστά σου και ζητούν βοήθεια και λίγη σημασία.Άστεγοι,παιδιά που μοιράζουν φυλλάδια,οι άνθρωποι της "Σχέδίας" και μουσικοί του δρόμου χωρίς να ενοχλούν περιμένουν με αγωνία και χαμένο βλέμμα λίγη από την προσοχή σου.Θα τους δεις εκεί χειμώνα καλοκαίρι,και στις γιορτές και στις αργίες με ζέστη και κρύο.
  Οι άστεγοι που έχουν τόσα και τόσα γραφτεί για αυτούς και άλλα τόσα ψεύτικα δάκρυα έχουν γεμίσει τις τηλεοράσεις μας,αποτελούν ένα τεράστιο πρόβλημα της κοινωνίας μας,στο οποίο δύσκολα θα δοθεί λύση.Πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας,συνεπώς δεν είναι επιλογή αλλά ανάγκη για όλους αυτούς τους ανθρώπους γύρω μας να βγουν στον δρόμο.Ευτυχώς διάφορες ενέργειες,όπως του περιοδικού "Σχεδία" βοηθούν τέτοιες περιπτώσεις.Το περιοδικό κοστίζει μονάχα 3 ευρώ από τα οποία το 50 % πηγαίνει στον άστεγο,διευκολύνοντας τον να αποκτήσει ένα εισόδημα για να μπορέσει να κάνει και αυτός μια αξιοπρεπή ζωή.
  Τα παιδιά με τα φυλλάδια τα οποία συναντάμε σε όλες τις γωνιές του δρόμου ή κάνουν διανομή πόρτα πόρτα.Χρειάζεται να δουλεύουν αρκετές ώρες και με ελάχιστα λεφτά μέχρι να τελειώσουν τα αναρίθμητα "φέι βολάν" που έχουν να διαθέσουν.Άπλωσε λοιπόν το χέρι σου και πάρε ένα φυλλάδιο και επιτέλους πέταξε αυτό το απαράδεκτο χαρτί έξω από την οικοδομή σου που λέει "Απαγορεύονται τα διαφημιστικά".Προσβάλει και εσένα αλλά και τον άνθρωπο που εργάζεται από ανάγκη.
 Μουσικη του δρόμου είναι συνώνυμο του πολιτισμού.Έρωτας,δάκρυ,συγκίνηση και άλλα πολλά συναισθήματα μπορεί να σου γεννήσει μια νότα που θα ακούσεις τυχαία στον δρόμο.Όλοι έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να σιγοτραγουδάει ένα στίχο που ακούσαμε από εκείνη την μπάντα που ακούσαμε το πρωί στην Αριστοτέλους.Αυτοί οι Μουσικοί (καθόλου τυχαίο το κεφαλαίο) παίζουν για τους εαυτούς τους,για την τέχνη,τα όνειρα τους ίσως και για τον χαβαλέ τους.Πρέπει όμως  να κερδίσουν το πιο απαιτητικό κοινό,καθώς δεν τους έχει επιλέξει και οι άνθρωποι ξέρουμε εύκολα να κρίνουμε πρώτα με κακία και μετά με καλοσύνη.
  Φέτος λοιπόν,όσο κλισέ και αν ακούγεται βοήθα αυτούς τους ανθρώπους.Όχι μόνο στις 24 και στις 31 Δεκεμβρίου για το θεαθήναι,βοήθα όλον τον χρόνο.Σε έχουν ανάγκη και βασίζονται σε εσένα.Εσύ μπορεί να τους δόσεις την ώθηση για κάτι καλύτερο στην ζωή τους.Αγόρασε την "Σχεδία",3 ευρώ δεν θα σου λείψουν ούτε σήμερα ούτε αύριο.Πάρε το φυλλάδιο και ας το πετάξεις στα 10 μέτρα,την δουλειά σου την έχεις κάνει και με το παραπάνω.Δώσε λιγάκι σημασία στα παιδιά που παίζουν την μουσική τους,να θυμάσαι εσύ και εγώ και όλοι μαζί μπορούμε να αναδείξουμε καλλιτέχνες που αξίζουν αλλά δεν είχαν την δυνατότητα να προβληθούν.Δώσε ελπίδα και χαρά είτε με λεφτά είτε μόνο με το χαμόγελο σου.Αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων και στο τέλος τέλος ένα ποτό που θα χάσεις δίνοντας βοήθεια θα σου κάνει καλό,από πολλές απόψεις,αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα...

Εδώ Πολυτεχνείο,εδώ Πολυτεχνειο

"Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνειο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. "

   Πέρασαν 43 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία μεγάλη επανάσταση του Έλληνα,το Πολυτεχνείο μωρέ,αυτό το καημένο που το θυμόμαστε μονάχα στις 16,στις 17 και στις 18 Νοεμβρίου.43 χρόνια από την τελευταία φορά που τιμήσαμε τους προγόνους μας και δεν εννοώ με παρελάσεις και λουλούδια.Αρματολοί,αντιστασιακοί και αντιχουντικοί ήταν οι πεσόντες,δεν χρειάζονται στεφάνια και τραγούδια,για αγώνες και αίμα διψάει η αιώνια ψυχή τους.Οι νέοι γίνανε γέροι και ξέχασαν,βολεύτηκαν στις δουλίτσες τους και όσοι γεννήθηκαν μετά το 73 αδιαφόρησαν για το "γελαστό παιδί".
  Δύσκολα χρόνια εκείνα της Χούντας,της Αντίστασης και της Τουρκοκρατίας.Περιορισμός ελευθερίας,προπαγάνδα,φτώχεια και ανομία επικρατούσε σε όλη την χώρα.Ευτυχώς που εν έτη 2016 δεν υπάρχουν αυτά,η Δημοκρατία επέστρεψε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στον θρόνο της και μάλιστα στην χώρα που την ανέδειξε.Γιατί όταν εσείς τρώγατε βατόμουρα,εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη,που έλεγε και παλαιότερα ο Χάρρυ Κλυν.
 Τώρα μερικοί κακοήθεις θα μιλήσουν για τις τηλεοπτικές άδειες αλλά και τον περιορισμό των πανελλαδικών ραδιοφώνων,κάποτε θα το λέγαμε προπαγάνδα,τώρα είναι εσωτερική και ηλεκτρονική διακυβέρνηση.Ίσως κάποιοι άλλοι να μιλήσουν για τους ένα εκατομμύριο συνανθρώπους μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αλλά και για τα ποσοστά ανεργίας,κάποτε θα το λέγαμε φτώχεια,τώρα είναι Οικονομική Πολιτική.Τώρα η πρώτη κατοικία των ανθρώπων βγαίνει σε πλειστηριασμό,κάποτε θα ήταν επίταξη,τώρα είναι νόμιμο και απόφαση των θεσμών,όχι δικιά μας φυσικά.Τα προγράμματα γίνανε μνημόνια,τα ΟΧΙ γίνανε ναι και το ΜΕΛΛΟΝ έγινε παρελθόν.
  Ο Λαμπράκης έγινε οδός που βγάζει στο γήπεδο της ΠΑΟΚάρας μας,ενώ ο Καραϊσκάκης έγινε γήπεδο της Ολυμπιακάρας μας.Το Πολυτεχνείο έγινε επανάσταση του κυβερνοχώρου και οι πορείες έγιναν μπινελίκια στα σχόλια του youtube για το ποιος είναι πιο αριστερός από τον Λένιν.Τι θα έλεγε άραγε "ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο" για την σημερινή αριστερή πολιτική σκηνή και πως θα αντιδρούσε ο Μάνος Χατζηδάκις με όλα αυτά τα ρατσιστικά περιστατικά που ζούμε καθημερινά και σπιλώνουν το όνομα και την ταυτότητα μας.Ο Μάνος θα έγραφε για τον ήλιο της δικαιοσύνης ή θα έκαιγε το σπλάχνο του μόλις μάθαινε με ποιο πολιτικό κόμμα ταυτίστηκε;

  ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 43 χρόνια μετά,πιο επίκαιρο από ποτέ.

Υ.Γ. Σοκαρισμένοι παρακολουθήσαμε την εκλογή του Ντοναλντ Τράμπ λες και δεν είχαμε πεισθεί τόσο καιρό για το ποιόν του Αμερικανικού λαού και την αγάπη του για την βία και τον ρατσισμό.Με την ίδια ευκολία που ο καθένας μπορεί να κουβαλάει ένα όπλο να μπει σε ένα σχολείο και να θερίσει 50 άτομα,μπορεί λοιπόν να γίνει και πλανητάρχης.Το American Dream ζει ακόμα ρε.Αλλά στον αντίποδα θα πείτε πως και η Χίλαρι είναι 25 χρόνια μέσα στα κόλπα και στο όλο σύστημα και μάλιστα ευθύνεται για πάρα πολλές αιματηρές επιθέσεις σε άλλες χώρες.Το σύστημα το ξέρουμε λοιπόν,πάμε να δοκιμάσουμε κάτι άλλο τώρα και όπου μας βγάλει θα μου πείτε,στο όνειρο με βάρκα την ελπίδα.Κάτι μου θυμίζουν εμένα όλα αυτά τώρα,αλλά δεν θέλω να κακολογηθώ.
  

Που να πήγε η αγάπη;

 Περπάτησα στην βροχή απόψε!Την αγαπάω την βροχή γιατί ξέρει να με αγκαλιάζει απλόχερα.Όπως ήμουν βρεγμένος κάθισα και σκέφτηκα πολλά,ένα από αυτά ήταν και η αγάπη,η καψούρα,η καύλα που νιώθουμε όταν ερωτευόμαστε.Αυτό το περίεργο συναίσθημα που μπορεί να σε κάνει δειλό,αλλά και ταυτόχρονα τον πιο γενναίο άνθρωπο του κόσμου.Ναι είναι κοινότυπο,αλλά θα έσκαγα άμα δεν τα έλεγα!Που πήγε λοιπόν τόση αγάπη;Σταματήσαμε να λέμε μου αρέσεις,παρά στέλνουμε like και καρδούλες στο facebook.Πάνε οι εποχές που ερωτευόμασταν απλά ένα βλέμα,τώρα γουστάρουμε την πιο προκλητική φωτογραφία στο instagram.Πέθαναν οι αφιερώσεις στο ραδιόφωνο,τώρα ανεβάζουμε τραγούδι και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.Ντρεπόμαστε να ερωτευθούμε και το χειρότερο νιώθουμε και ωραία να κρύβουμε τα συναισθήματα μας.Σταμάτησαν οι άντρες να μεθούν για την καψούρα τους και πλέον το παίζουν cool και ωραίοι.Σταμάτησαν να βγαίνουν καψουροτράγουδα,παρά μόνο dab και doup.Ξέχασαν οι άντρες να πεθαίνουν για ένα χαμόγελο,τα άφησαν όλα και φόρεσαν μπλούζες μακριές,για να δείξουν την ανετίλα τους και να χωρέσουν το τεράστιο εγώ τους.Γέμισε η ζωή μας με εύκολες και εύκολους στον βωμό του ωμού σεξ που γεμίζει ελάχιστα το κενό στην καρδιά μας.Για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη που έλεγε και ο Ελύτης.Που κολλάει ο Ελύτης τώρα δεν ξέρω ούτε και εγώ είναι η αλήθεια,σκόρπιες σκέψεις περιτριγυρίζουν το μυαλό μου και δεν με αφήσουν να απολαύσω την βροχή.Γιατί γίναμε έτσι.Γιατί αφήσαμε τους εαυτούς μας να συμβιβαστούν με κάτι που δεν είναι εμείς.Εμείς αυτό που θέλουμε το κερδίζουμε και πεθαίνουμε για τον έρωτα μας όσο ξαφνικός και αν είναι.Διότι οι έρωτες γεννιούνται και πεθαίνουν σε μια στιγμή μονάχα και κρατούν μια στιγμή και μιαν αιωνιότητα.Μάλλον γέρασα πιο γρήγορα από την εποχή μου,ή μάλλον ξέμεινα στο παρελθόν νομίζοντας πως ακόμα κάπου εκεί έξω δεν έχουν χαθεί τα πάντα.Ελπίζοντας στο παραμύθι,βαρέθηκα να ακούω για απωθημένα και μαλακίες.Όπου υπάρχει έρωτας δεν χωράει λογική.Πιάσε αυτόν που αγαπάς δώσε του λοιπόν ένα φιλί και φύγε για έναν άγνωστο κόσμο.

Σας αγαπώ, μικρέ μου κάστορα.

Jean-Paul Sartre (Τα τελευταία του λόγια του στη σύντροφό του, Σιμόν Ντε Μπωβουάρ)

Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;

 Εικοσιένα γραμμάρια,τόσο είναι το βάρος που χάνουμε όταν πεθαίνουμε σύμφωνα με μελέτες και οι οποίες αποτυπώθηκαν αριστουργηματικά στην ταινία του Ιναρίτου με τον ομώνυμο τίτλο.Αυτή είναι η ψυχή που παραδίδουμε στον Θεό,στον Βούδα,στην επιστήμη σε όποιον τέλος πάντων είναι υπεύθυνος να συλλέξει αυτά τα 21 γραμμάρια.Έτσι γεννιόμαστε και έτσι πεθαίνουμε,με αυτήν την υποχρέωση των 21 γραμμαρίων.Ο αγώνας που γίνεται στο ενδιάμεσο αφορά το ποιόν της ψυχής που παραδίδουμε αλλά και την υστεροφημία μας.Μην παλεύει λοιπόν με τον χρόνο και άρχισε να παλεύεις για σένα και όλα όσα αγαπάς!

  Φρόντισε λοιπόν να χαμογελάς σε κάθε ευκαιρία,μην σπαταλάς ούτε ένα δευτερόλεπτο δυστυχισμένος.Χαμογέλα στους φίλους σου,στην κοπέλα σου,σε έναν άγνωστο στον δρόμο χωρίς λόγο και αιτία και ας σε περάσουν οι περισσότεροι για τρελό.Ενώ ακόμα και τις αναποδιές που θα σου προκύψουν να τις νικάς με το χαμόγελο σου,δοκίμασε το έστω για μια βδομάδα.Μην ξεχνάς πως το χαμόγελο είναι μεταδοτικό και αν όλοι αρχίσουμε να χαμογελάμε έστω και 5 λεπτά παραπάνω την μέρα ο κόσμος ήδη θα έχει γίνει καλύτερος.

  Να είσαι ευγενικός και όπου σου δίνεται η ευκαιρία να βοηθάς τους ανθρώπους,από το πιο απλό μέχρι και το πιο σύνθετο πράγμα,χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα.Γιατί μόνο η ικανοποίηση που θα νιώσεις μέσα σου είναι το υπέρτατο δώρο για σένα.Μην δυσανασχετείς λοιπόν και μην γυρνάς το κεφάλι σου σε ανθρώπους που σε χρειάζονται και βασίζονται σε σένα.Επίσης μάθε να συγχωρείς τους άλλους και να μην κρατάς κακία για καταστάσεις και πράγματα που σε μια βδομάδα δεν θα έχουν καν σημασία.

  Κυνήγα τα όνειρα σου και μην αφήνεις ανεκπλήρωτα όνειρα και υποσχέσεις που έδωσες στον εαυτό σου.Κατέστρεψε τον κόσμο σου και χτίσε τον σε μια μέρα,το ξέρεις ότι μπορείς.Άσε την δουλειά που σου τρώει την ψυχή και ξεκίνα την επιχείρηση που πάντα ήθελες να φτιάξεις,όσο τρελή ιδέα και αν σου ακούγεται,μόνο το πείσμα σου φτάνει για να πετύχεις.

  Διάβασε και καλλιέργησε το μυαλό σου,είναι προτέρημα σου και θα σε βοηθήσει σε όλη σου την ζωή.Μην αφήνεις ακόμα ένα μυαλό ανεκμετάλλευτο όπως μείναν τα μυαλά των άλλων.Είσαι νέος ακόμα έχεις όλο τον χρόνο για να το κάνεις.Μην λες ψεύτικες δικαιολογίες στον εαυτό σου για να το αποφύγεις.

  Ερωτεύσου σαν να μην υπάρχει αύριο και αγάπα σαν να μην υπάρχει χθες.Μην περιορίζεις τα συναισθήματα σου ποτέ και για κανέναν.Κλάψε,φώναξε,γέλα με πάθος και μην νιώθεις ντροπή,δείξε σε αυτόν που αγαπάς ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα για αυτόν και μην σε τρομάζει η ιδέα να γίνεις ρεζίλι.Αν χρειαστεί σταμάτα τον χρόνο ή κάνε βουτιά στο κενό,αρκεί να ξέρεις πως θα είσαι κοντά του.Βάλε φωτιά λοιπόν σε ο,τι σε καίει και σε ο,τι σου τρώει την ψυχή,γιατί είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή,που λέει και ο Αγγελάκας.

  Αυτά βάλε σκοπό στην ζωή σου και δεν θα χάσεις ούτε την ψυχή σου αλλά κυρίως ούτε τον εαυτό σου.Το ταξίδι είναι μοναδικό για τον καθένα μας και δεν χωράει παρεμβολές,προσπάθησε να το κάνεις όσο πιο συναρπαστικό γίνεται και μην βάζεις φραγμούς σε όσα συναρπαστικά θα σου προκύψουν.Μην υπολογίζεις μήτε θεούς μήτε δαίμονες και να θυμάσαι πως για τον καθένα στόχος είναι η Ιθάκη του,αλλά πάντα στο ενδιάμεσο υπάρχει χρόνος για μερικές στάσεις στην Καλυψώ,στις Σειρήνες και στον Πολύφημο.

Χαμογέλα,δεν κοστίζει!

  Πρόσφατα χρειάστηκε να αλλάξω πόστο στην δουλειά μου και μέσα από την ασφάλεια του μπαρ,στην καφετέρια που δουλεύω,βγήκα έξω σε ρόλο σερβιτόρου.Όταν έμαθα για αυτήν την αλλαγή η αλήθεια είναι πως φοβήθηκα λίγο,καθώς ήταν κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ ξανά στην ζωή μου.Αρματώθηκα όμως με θάρρος και πήρα την απόφαση να το δοκιμάσω.Ελπίζω πως τα πήγα αρκετά καλά για πρώτη φορά.

 Οφείλω να ομολογήσω πως στην αρχή ήμουν ενθουσιασμένος,καθώς η επικοινωνία με τον κόσμο είναι κάτι που απολαμβάνω.Φρόντισα να ενημερώσω όλους τους πελάτες μου,πως είναι η πρώτη μου μέρα σε αυτόν τον ρόλο και τους ζήτησα συγνώμη για τυχόν λάθη ή καθυστέρηση.Όλα κυλούσαν ομαλά στην αρχή καθώς οι πελάτες μου ήταν λίγο μεγαλύτερης ηλικίας και με υποδέχθηκαν με χαμόγελο και υπομονή.Όσο περνούσε η ώρα όμως και οι φοιτητές τελείωναν τις εξετάσεις τους,όλο και περισσότερο αντιμετώπιζα σκυθρωπά και αδιάφορα πρόσωπα απέναντι μου που σε μεγαλύτερο ποσοστό ήταν παιδιά της ηλικίας μου.Μου έκανε τεράστια εντύπωση και το συζήτησα με το αφεντικό μου,καθώς ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω και να επιστρέψω στην ησυχία του μπαρ μου.Συνέχισα όμως για να αποδείξω κυρίως στον εαυτό μου πως ο κόσμος δεν έχει χάσει τον σεβασμό του προς έναν εργαζόμενο,ακόμα και αν τον θεωρεί απλό υπηρέτη του που θα του φέρει τον καφέ του και η συνάντηση τους θα τελειώσει εκεί. Μάταια όμως,η περιφρόνηση και η αδιαφορία κυριαρχούσε και δεν έβλεπες πουθενά ένα χαμόγελο να σου δώσει ένα κίνητρο να συνεχίσεις.

 Διαφωνώ κάθετα με την άποψη πως επειδή είναι δουλειά μου και πληρώνομαι για αυτό, χαμογελούσα και έλεγα "καλημέρα" και πως αν ήμουν και εγώ πελάτης την ίδια συμπεριφορά θα είχα.Λάθος μεγάλο έχω να πω εγώ,η καλημέρα και το χαμόγελο είναι ανθρώπινα δώρα που μπορείς να τα μοιράσεις δωρεάν και δεν χωρούν σε καμία τιμή και ταμπέλες.Συμφωνώ πως πληρώνομαι για να εξυπηρετώ όσο καλύτερα μπορώ και να προσφέρω αυτά που παρέχει το μαγαζί που δουλεύω, αλλά η ευγένεια και ο σεβασμός σε έναν υπάλληλο είναι υποχρέωση όλων μας.Μην χλευάζεις λοιπόν εμένα που έριξα έναν δίσκο και μην δείχνεις με οίκτο και απαξίωση την κοπέλα που έρχεται με κατεβασμένο βλέμμα να σου αφήσει διαφημιστικό στο τραπέζι σου.Γιατί η ζωή είναι ρόδα και η ρόδα πάντοτε γυρίζει και καλώς η κακώς κάποτε θα βρεθείς στην θέση να σε χλευάσουν και τότε θα αλλάξεις μια για πάντα στάση απέναντι σε κάθε εργαζόμενο που θεωρείς απλό σου υπηρέτη.

 Δυστυχώς η απώλεια της ανθρωπιάς και της ευγένειας είναι ένα αγιάτρευτο πλήγμα στον πολιτισμό και την κουλτούρα μας.Χάσαμε σαν άνθρωποι την επικοινωνία και παραμένουμε απόμακροι και κλεισμένοι στα τείχη που βάζουμε γύρω μας εμείς οι ίδιοι.Γίναμε ξαφνικά όλοι κακοί απέναντι στους συνανθρώπους μας,είτε είναι Έλληνες είτε αλλοδαποί και προσπαθούμε μονάχα να τους μειώνουμε για να υπερτερήσουμε.Σταματήσαμε να λέμε καλημέρα και να προσφέρουμε ένα χαμόγελο σε έναν άγνωστο που είναι και δωρεάν,που να χρειαζόταν να πληρώσουμε κιόλας.Με θλίβει πάρα πολύ το γεγονός ότι ίσως κάποια στιγμή βγούμε από την οικονομική κρίση,αλλά από την κρίση που περνάει αυτήν την στιγμή η γενιά μου θα βγούμε πάρα πολύ δύσκολα.

Ευθανασία: θάρρος ή δειλία;

  Όλη μας την ζωή ακούμε πως είμαστε ελεύθεροι να αποφασίζουμε εμείς για την ζωή μας,γιατί αυτό να διαφέρει στον θάνατο;Πέρασαν λοιπόν κιόλας 2 βδομάδες από την ημέρα που ο Αλέξανδρος Βέλλιος πέρασε στην αιωνιότητα με την κίνηση του να καταφύγει στην ευθανασία!Δύο εβδομάδες και ακόμα δεν έχουμε καταλήξει αν πρόκειται για ήρωα ή λιποτάκτη της ζωής! Ακολουθούν τα λόγια του όταν πήρε την απόφαση να δώσει τέλος στην ζωή του:

«Από μικρός πίστευα πως κάθε άνθρωπος έχει αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέγει το θάνατό του. Πρόκειται για μια λυτρωτική διέξοδο διότι το να είσαι παγιδευμένος σ’ένα σώμα που μπορεί να επιφυλάξει πολύ δυσάρεστες κι οδυνηρές εκπλήξεις, θα με τρόμαζε πάρα πολύ. Το να μπορείς όμως να δραπετεύσεις από το πάσχων σώμα σου τη στιγμή που εσύ θα επιλέξεις, είναι σωτηρία»

  Η κίνηση του αυτή βρήκε αρκετούς υποστηρικτές,αλλά και πάρα πολλούς αντιπάλους.Πολλοί τον κατηγόρησαν για ολιγοψυχία,ενώ άλλοι θαύμασαν το κουράγιο του να πάρει μια τέτοια απόφαση.Καλώς η κακώς η απόφαση του αυτή έχει αμφίδρομη εξήγηση και μια λεπτή γραμμή χωρίζει την σωστή ή λανθασμένη ερμηνεία της κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια τον απλό άνθρωπο.

  Η ευθανασία θεωρείται υπέρτατη αμαρτία στους κύκλους της Χριστιανικής εκκλησίας και μια αλλαγή της νομοθεσία θα ξεσηκώσει 3 παγκόσμιο πόλεμο μεταξύ των "πιστών" και των "βαρβάρων".Πως όμως χαρίζουμε απλόχερα ελευθερίες ενώ την ίδια στιγμή δεν επιτρέπουμε σε έναν άνθρωπο να πεθάνει όπως επιθυμεί;Από την άλλη,ποιος μας εγγυάται πως δεν θα φτάσουμε σε ακρότητες και δεν θα χρησιμοποιούμε την διέξοδο που θα μας δίνεται με την πρώτη ευκαιρία.Ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως δεν θα προτείνεται σε βαριές περιπτώσεις η ευθανασία εν βρασμώ ψυχής; Υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις καρκινοπαθών,ατόμων με αναπηρίες και άλλες επώδυνες αρρώστιες,ξαφνικά θα πρέπει όλοι να οδηγηθούν στην ευθανασία;Γιατί ορισμένες φορές και η κατάχρηση της ελευθερίας όταν δεν γνωρίζουμε,μπορεί να επιφέρει πολύ αρνητικά αποτελέσματα.Μην ξεχνάμε πως η επιστήμη εξελίσσεται,όχι με αργά και σταθερά βήματα,αλλά καθημερινά ενώ πάντα υπάρχει η πιθανότητα του ιατρικού λάθους. 

  Η ευθανασία είναι μια υπέρτατη μορφή ανθρωπισμού,θέλεις να σώσεις την ψυχή σου,αλλά και την ψυχή των γύρω σου,γλιτώνοντας τους από βάσανα που μπορεί να προκύψουν από την εκάστοτε αρρώστια,ενώ και με την δωρεά οργάνων βοηθάς άλλους ανθρώπους να συνεχίσουν να ζουν.Ο θάνατος σου η ζωή τους και πραγματικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη θυσία από αυτήν.Από την άλλη όμως και η μάχη με τον πόνο,με θεούς και δαίμονες,να λες όχι εγώ θα παλέψω μέχρι το τέλος και ας ξέρεις πως στο τέλος πάντα νικάει ο θάνατος,είναι υπέρτατη μορφή ανθρωπισμού και κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.

  Κλείνοντας θέλω να παραθέσω μερικά λόγια από το βιβλίο "Αναφορά στον Γκρέκο" του Νικού Καζαντζάκη: 

"Άδικο μεγάλο!Άδικο μεγάλο! ξεφώνισε ο γέροντας σηκώνοντας τα χέρια του· τέτοια κορμιά δεν έπρεπε ποτέ να ξεπέφτουν· έπρεπε ξαφνικά, εκεί που περπατούν και τρίζει η γης, να πέφτουν κάτω νεκροί.Τι ΄ναι ο Θάνατος;Έργο Θεού· το σημείο όπου αγγίζει ο Θεός τον άνθρωπο λέγεται θάνατος. Μα ο ξεπεσμός είναι έργο άτιμο,ύπουλο, του Σατανά. Γέρασε λοιπόν, ξέπεσε κι ο καπετάν Μιχάλης" 

Σε εσένα φωνάζω,δεν με ακούς;

Ξυπνάς και η ώρα έχει πάει ήδη 7,νομίζεις πως θα αργήσεις,μέσα σου θέλεις λίγο να αργήσεις μπας και σε απολύσουν από αυτήν την δουλειά.Δεν την αντέχεις άλλο την δουλειά σου,σε κουράζει και σε βαραίνει όχι στο σώμα αλλά στην ψυχή. Θέλεις να φύγεις καιρό τώρα,αλλά θέλεις και τα λεφτά από την αποζημίωση οπότε κάνεις άλλη μια μέρα υπομονή.Εξάλλου ποιος θα σε πάρει σε αυτήν την ηλικία,ενώ για να αρχίσεις κάτι εντελώς δικό σου χρειάζεσαι λεφτά και οι καιροί δεν προμηνύονται για τέτοια επιχειρήματα.Φτώχεια,φόροι,δυστυχία,έχουν κατακλύσει την χώρα και εσύ παραμένεις μπερδεμένος για το τι είναι σωστό και λάθος.Κάποτε ήσουν επαναστάτης,αγαπούσες τον Άνθρωπο και ήθελες να γυρίσεις και να γνωρίσεις όλο τον κόσμο,ενώ τώρα ελαφρά τη καρδιά βρίζεις τους λαθρομετανάστες γιατί μολύνουν την Ελλαδίτσα σου όπως λες.Όλα αυτά τριγυρνούν στο μυαλό σου ενώ κάνεις την πρώτη τζούρα από το τσιγάρο σου και ντύνεσαι βιαστικά. 

Φτάνεις στην δουλειά,στην ώρα σου όπως κάθε μέρα, και είσαι εκνευρισμένος ήδη από τον δρόμο.Έχεις βαρεθεί να βλέπεις κάθε μέρα τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες καταστάσεις,ρουτίνιασες με το να ακούς καθημερινά τα κουτσομπολιά της δουλειάς από τους συναδέλφους σου και αρνήθηκες και πάλι την πρόσκληση να πάτε όλοι μαζί για τσιπουράκι μετά την δουλειά. Σιχάθηκες να βλέπεις το αφεντικό σου να μην ικανοποιείται με τίποτα,συνεχώς να σε μειώνει και να μην σου δίνει εκείνη την αύξηση που σου υποσχέθηκε από πρόπερσι. Κλείστηκες στον εαυτό σου και σταμάτησες να αγαπάς,να ονειρεύεσαι και να έχεις εμπιστοσύνη σε σένα.Άγχος,άγχος,άγχος και εσύ εκεί σαν στρατιωτάκι,ασταμάτητα πατάς τα πλήκτρα του υπολογιστή χωρίς να ξέρεις το γιατί,χωρίς να νιώθεις πως αξίζει όλο αυτό που κάνεις.

Γίνανε οι άνθρωποι κυνηγοί του πλούτου και μαζί με αυτούς και εσύ καταδιώκεις το χρήμα ενώ παράλληλα όσο πιο πολύ εξελίσσονται τα όπλα σου σε αυτό το κυνήγι θησαυρού,τόσο αυτό λιγοστεύει.Έτσι οι μέρες σου περνούν και εσύ εκεί καθηλωμένος σε μια κινούμενη άμμο που σε τραβάει συνεχώς στην καθημερινότητα σου,ανήμπορος να δώσεις ένα τέλος,γιατί απλά φοβάσαι ή φοβήθηκες όταν σου δόθηκαν ευκαιρίες.

Μέσα σου περιμένεις να νυχτώσει,να πας επιτέλους σπίτι σου και να ξαπλώσεις,απαλλαγμένος για λίγο από τα βάρη σου.Να μπεις στον μαγικό κόσμο,στον κόσμο των ονείρων,εκεί που όλα επιτρέπονται.Να δεις ξανά πως ακολούθησες την έφεση σου στην μουσική και πως τώρα έχεις μπάντα η οποία παίζει σε μικρά "ροκάδικα" της πόλης,απλή,ατόφια,καλή ροκ μουσική.Χωρίς πολλά λεφτά, χωρίς μεγάλη δόξα,αλλά με την ικανοποίηση πως κατάφερες να κάνεις τα παιδικά σου όνειρα πραγματικότητα.Στο όνειρο σου γνωρίζεις και την γυναίκα σου,με την οποία θα κάνετε μαζί ταξίδια και θα σκέφτεστε πως να βελτιώσετε έστω και λίγο αυτόν τον κόσμο,ο καθένας από το δικό του μερτικό.Βλέπεις εκείνη είναι δημοσιογράφος και νιώθει σκασμένη όταν δεν κυνηγάει την είδηση,και μόνο όταν ανακαλύπτει την αλήθεια πίσω από τους δαίμονες της περιέργειας της τραβάει μια τζούρα οξυγόνο από αυτόν τον κόσμο.

Πόσο θα ήθελες να συνεχιστεί το όνειρο σου για πάντα,να μπορείς επιτέλους να νιώσεις ελεύθερος,να ξαναβρείς το χαμόγελο σου και την ανθρωπιά σου.Γιατί στην τελική η μεγαλύτερη ελευθερία που κατέκτησε ο άνθρωπος,είναι η ελευθερία στο όνειρο του και αυτό δεν μπορεί ποτέ και κανένας να στο στερήσει.Κυνήγησε το όνειρο σου και μην φοβάσαι κανέναν,όποιος και να σταθεί απέναντι σου,θα τον ξεπεράσεις,γιατί απλά θα πάψεις να συμβιβάζεσαι με το μέτριο.Τα όνειρα σου πρέπει να σε τρομάζουν,μιλάμε για την ζωή,οφείλεις να την σεβαστείς και να παλέψεις για την ψυχή σου.Σε εσένα φωνάζω,δεν με ακούς;

Με αυτές τις φωνές στο κεφάλι ξύπνησες πάλι.Η ώρα είναι ήδη 7:02.......

 

Τηλεοπτικές α(η)δείες

  Μαύρο και πάλι μαύρο ρε!Να ξεκουμπιστούν τα κανάλια της διαπλοκής και οι διαπλεκόμενοι καναλάρχες που εξυπηρετούν πολιτικούς σκοπούς.Νισάφι πια με την παραπληροφόρηση.Τι εννοείς θα μείνουν στον δρόμο περίπου 2000 οικογένειες;Τι εννοείς πως τα κανάλια δεν είναι μόνο οι καναλάρχες,αλλά υπάρχουν και οι δημοσιογράφοι,όχι αυτοί που κάθονται στις καρέκλες των πάνελ γιατί αυτοί θα την βρουν την άκρη τους,αλλά αυτοί που βγαίνουν κάθε μέρα στον δρόμο και κυνηγούν την είδηση.Και οι τεχνικοί,οι κάμεραμαν τι γίνεται με αυτούς,θα τους απορροφήσει και αυτούς η Κρατική τηλεόραση;Διότι μάθαμε πόσο κοστίζει μια τηλεοπτική άδεια,δεν μας είπαν όμως πόσο κοστίζει ένας άνθρωπος που χάνει την δουλειά του.

   Τέσσερις τηλεοπτικές άδειες που διατέθηκαν μέσω πλειστηριασμού σε τέσσερις επιχειρηματίες οι οποίοι δαπάνησαν υπέρογκα ποσά,αμφιβόλου προελεύσεως,για να τις αποκτήσουν.Τέσσερα ιδιωτικά και τρία κρατικά κανάλια θα διαθέτει η χώρα σε λιγότερο από 90 μέρες,αν αυτό δεν είναι δημοκρατία,τότε τι είναι;Εδώ τίθεται και ένα ακόμα ερώτημα.Πως είναι δυνατόν κάποιοι επιχειρηματίες να έφταναν την προσφορά τους σε ποσά της τάξης των 50 και 60 εκατομμυρίων,ενώ για παράδειγμα ο κ.Βαρδινογιάννης ιδιοκτήτης του STAR Channel και μέλος ίσως της μεγαλύτερης οικογένειας της Ελλάδος τα τελευταία 50 χρόνια δεν ξεπέρασε ούτε τα 20 εκατομμύρια;Θα είναι βιώσιμα τα νέα κανάλια ή σταδιακά θα αφανιστούν;Θα υπάρχει αμεροληψία ή θα αξιοποιούνται από την εκάστοτε κυβέρνηση με την απειλή της αφαίρεσης της άδειας.Διότι ποιος εγγυάται πως η αυριανή κυβέρνηση δεν θα κάνει τις 4 τηλεοπτικές άδειες 2 ή 102;Παράλληλα οι 4 νέοι καναλάρχες τράβηξαν κόκκινη γραμμή για τις θεματικές άδειες,καθώς θεωρούν πως με αυτόν τον τρόπο η πανάκριβη τους επένδυση θα πάει χαμένη και οι ίδιοι θα βγουν ζημιωμένοι.

  Την ίδια ώρα ο Αλέξης Τσίπρας ήταν έτοιμος να ανέβει στην Θεσσαλονίκη για την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης με σημαία του τα 245 εκατομμύρια που κέρδισε το κράτος από αυτόν τον πλειστηριασμό,αδιαφορώντας για τις οικογένειες που θα βρεθούν στον δρόμο μόλις πέσει το "μαύρο" από την DIGEA.Άλλαξε όμως πλεύση γιατί θυμήθηκες ή κάποιος του το σφύριξε,πως στο μυαλό μερικών παραμένει Αριστερός ηγέτης.Έτσι αφού συμπονέσει τους εργαζομένους θα τους παρουσιάσει το "σχέδιο Θεσσαλονίκη" νο3 ή νο4,τα έχουμε μπερδέψει τόσα πολλά που είναι. 

  Ας ελπίσουμε να δοθεί μια λύση για όλους αυτούς που κινδυνεύουν να χάσουν τις δουλείες τους,το συντομότερο δυνατό.Λύσεις μπορούν να βρεθούν και μάλιστα πολλές για να μπορέσουν τα κανάλια να διατηρήσουν το έμψυχο δυναμικό τους,αρκεί οι τηλεθεατές να τα στηρίξουν,αλλά και από την πλευρά τους τα κανάλια να διατηρούν το επίπεδο της ψυχαγωγίας και της ενημέρωσης σε πολύ υψηλά επίπεδα και πάνω από όλα σε απολύτως αντικειμενικά πλαίσια.Γιατί ο απλός λαός είναι ο πρώτος και ο τελευταίος κριτής.

Πέρνα μια βόλτα από το Fat Mama's.

Πρόσφατα έμαθα από φίλους μου για το Fat Mamma's που βρίσκεται στην Μελενίκου,ακριβώς απέναντι από τα πανεπιστήμια και έτσι αποφάσισα να το επισκεφθώ.Οφείλω να ομολογήσω πως στην αρχή ήμουν διστακτικός,ειδικότερα όταν αντίκρισα τον κατάλογο ο οποίος συνδυάζει μαγειρευτό φαγητό,αλμυρά και γλυκά punkcakes και πολλές ακόμα γαστρονομικές λιχουδιές σε εξαιρετικές τιμές.Το αποτέλεσμα όμως με άφησε με το στόμα ανοιχτό,θέλοντας να φάω και την τελευταία μπουκιά από το puncake tower!Ο απολαυστικός συνδυασμός της ζύμης με τις διάφορες πραλίνες και τα φρούτα ήταν ένα γευστικό ποίημα το οποίο πρέπει όλοι να το δοκιμάσετε.Εξαιρετικό Burger φτιαγμένο με μοσχαρίσιο μπιφτέκι,το οποίο ζυμώνεται καθημερινά όπως ρώτησα,σε πρωτοποριακούς συνδυασμούς που ξαφνιάζουν τον ουρανίσκο σου!

 Το μαγαζί κρατάει το νόημα χωρίς να χάνει την ουσία του και προσφέρεται για πρωινό,μεσημεριανό αλλά και βραδινό,καθώς η κουζίνα του μένει ανοιχτή μέχρι αργά το βράδυ,προκειμένου να προσφέρει ικανοποίηση και στους πιο απαιτητικούς!Στα θετικά του και το πολύ εξυπηρετικό του προσωπικό,το οποίο μαζί με το ευχάριστο κλίμα που επικρατεί στο μαγαζί σε προδιαθέτει να το κάνεις στέκι και να το βάλεις στην καθημερινότητα σου.Θα το ξανά επισκεφθούμε σύντομα!

Μελενίκου Κωνσταντίνου 5, Θεσσαλονίκη

Facebook page: Fat Mamma's Brunch n' Lunch

Τηλέφωνο επικοινωνίας :  2313 072 231

Ροτόντα,αυτή η άλλη Θεσσαλονίκη

Την ιστορία της Ροτόντας στην Θεσσαλονίκη την γνωρίζουμε όλοι,ή μάλλον θα πρέπει να την γνωρίζουμε όλοι.Αποτελεί ένα μνημείο με ιστορία που ξεπερνάει τα 1700 χρόνια,καθώς χτίστηκε περίπου το 300 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Γαλέριο προς τιμήν του Δία,ενώ στην συνέχεια προοριζόταν να γίνει μαυσωλείο του Καίσαρα Βαλέριου,κάτι που τελικά δεν υλοποιήθηκε ποτέ.Μέχρι και σήμερα η Ροτόντα θεωρείται ο δίδυμος του Πάνθεον στην Ρώμη.Με την άνοδο του Χριστιανισμού ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α΄ μετέτρεψε το μνημείο σε χριστιανικό ναό,Περί το 1430 περίπου η Ροτόντα θα αλλάξει και πάλι,καθώς ο Σινάν Πασάς αποφασίζει να υψώσει μιναρέδες δίπλα από κάθε εκκλησία,οι οποίες σιγά σιγά μετατράπηκαν σε τζαμιά. Χαρακτηριστικά ο μιναρές της Ροτόντας,ύψους 36 μέτρων περίπου είναι ο μόνος που διασώθηκε του μεγάλου σεισμού που έγινε το 1978 στην Θεσσαλονίκη.Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν,η Ροτόντα αποτελεί δικαίως ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά μνημεία της Ελλάδος και όχι μόνο.Για τον λόγο αυτό αποτελεί μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Η άλλη πλευρά του μνημείου,είναι αρκετά πιο σκοτεινή και προκαλεί φόβο στους καλά μυημένους. Πίσω από το επιβλητικό κτίσμα βρίσκεται η Πλατεία Αγίου Γεωργίου,μια ανάσα πράσινου στο θορυβώδες κέντρο της Θεσσαλονίκης.Σε αυτήν την πλατεία λοιπόν οι διακινητές ναρκωτικών έχουν οργανώσει το "γκέτο" τους και πουλάνε ανενόχλητοι το θάνατο σε μικρά σακουλάκια.Χωρίς καμιά διάκριση χωρίς κανέναν δισταγμό οι "πωλητές" 24 ώρες το 24ωρο σφυρίζοντας στους περαστικούς τους παρακινούν να αγοράσουν τα εμπορεύματα τους.Η πρόσβαση πανεύκολη,ενώ το "μαύρο" φυλάσσεται στα δέντρα,κάτω από τα παγκάκια,ακόμα και μέσα στο μνημείο.Μάλιστα οι τιμές στα Εξάρχεια της Θεσσαλονίκης ξεκινάνε από πολύ χαμηλά για να μπορούν να έχουν πρόσβαση όλοι,μηδενός εξαιρουμένου.Ξαφνικοί έφοδοι της αστυνομίας καθαρίζουν για λίγο την περιοχή,αλλά η κατάσταση επανέρχεται σε μερικές ώρες.Οι καταστηματάρχες και οι ένοικοι της περιοχής έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά και πλέον προσπαθούν όσο είναι δυνατόν να κρατάνε τις αποστάσεις τους από την "λαϊκή" αγορά η οποία δεν βρίσκεται έξω από το κέντρο της Θεσσαλονίκης σε κάποια κακόφημη συνοικία,αλλά ακριβώς στην καρδιά της πόλης,δίπλα ακριβώς από τα πανεπιστήμια και μολύνει ανενόχλητη εμένα,εσένα,τον φίλο σου ή την κοπέλα σου.Την ίδια ώρα οι τοπικές δημοτικές αλλά και θρησκευτικές αρχές της Θεσσαλονίκης διαφωνούν για την τοποθέτηση του σταυρού στο μνημείο,ενώ στα 10 μέτρα από την αυλή της Ροτόντας,πολλά παιδιά κουβαλούν τον δικό τους σταυρό,αλλά κανένας δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για αυτούς.

Τι σημαίνει να είσαι αρθρογράφος;

Όπως θα έχετε παρατηρήσει οι περισσότεροι τα άρθρα σε αυτό το Blog χαρακτηρίζονται από ερασιτεχνισμό,να με συμπαθάτε όμως αλλά σε λίγες μέρες θα ξεκινήσω τα πρώτα μου βήματα στην δημοσιογραφία! Είναι το μεγάλο μου όνειρο και έχω δώσει όλο μου το είναι σε αυτήν μου την προσπάθεια.Όμως βαθιά μέσα μου πιστεύω πως δεν θα αλλάξουν και πολλά πράγματα στο ύφος των κειμένων μου,καθώς μπορεί να βελτιωθεί η σύνταξη και το λεξιλόγιο μου,αλλά η θεματολογία και η απλοϊκότητα θα παραμείνουν.Όταν γράφω αυτά τα κείμενα βρίσκομαι σε περίεργες φάσεις της ζωής μου,άλλοτε χαρούμενες και άλλοτε στενάχωρες,κάθε φορά όμως νιώθω μέσα μου την ανάγκη να γράψω κάτι,έστω και αν είναι χαζομάρα,έστω και αν δεν το διαβάσει κανείς.Όλα τα άρθρα,από τα πιο ανάλαφρα μέχρι τα πιο σοβαρά (κατά την γνώμη μου) περιέχουν σκόρπιες σκέψεις του μυαλού μου και μικρά κομμάτια της ψυχής μου.Πάντα προσπαθώ να αυτοσχεδιάζω και να αποτυπώνω αυτούσιες τις σκέψεις μου για το τι συμβαίνει γύρω μου.Μια κουβέντα με φίλους,μια δύσκολη μέρα στην δουλειά,μια όμορφη γυναίκα,λίγο αλκοόλ,μια φασαρία η και η απόλυτη ησυχία προκαλούν τα ερεθίσματα του αρθρογράφου και αυτός προσπαθεί να τα περάσει όσο το δυνατόν πιο ατόφια στον αναγνώστη του,ακόμα ακόμα και αν τα διαβάζει μόνος του!Πόσες φορές δεν έχετε σκεφτεί να γράψετε τις σκέψεις σας,πόσες φορές λέτε περισσότερα με ένα μήνυμα παρά με όσα λέει το στόμα;

Είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά ο καθένας πρέπει να γράφει,γιατί τα γραπτά μένουν και ποτέ δεν ξέρεις,ίσως κάποια στιγμή τα γραπτά σου περάσουν στην αιωνιότητα και μαζί με αυτά και εσύ!

Γιατί Δούκισσα σημαίνει καλοκαίρι!

Για άλλο ένα καλοκαίρι η πανέμορφη Δούκισσα Νομικού ξεκίνησε τα μπάνια της νωρίς και μαζί της και εμείς ανεβάσαμε θερμοκρασία από το καλλίγραμμο της κορμί και την παραμυθένια της ομορφιά.Η Δούκισσα αποτελεί ίσως την ωραιότερη Ελληνίδα σταθερά τα τελευταία χρόνια και εμείς δεν χάνουμε ευκαιρία να την απολαμβάνουμε.Η νέα της φωτογραφία έριξε το instagram και εμείς ετοιμάσαμε ένα μίνι αφιέρωμα για να την απολαύσουμε!

ZAG. by Αφροδίτη Βλαντιμίροβα!

 Το γεγονός πως η Αφροδίτη είναι ένα κορίτσι με όνειρα και φιλοδοξίες το γνωρίζαμε ήδη.Από πολύ μικρή έμαθε να διεκδικεί ο,τι της αναλογεί και δεν φοβήθηκε ποτέ της τίποτα.Ξεκίνησε από τον χορό και πλέον ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε και τις επαγγελματικές τις ανησυχίες. Εκμεταλλευόμενη λοιπόν το μεσογειακό της ταπεραμέντο αλλά και την ευφυΐα της,η Αφροδίτη ξεκινάει μια δικιά της διαδικτυακή πλατφόρμα στην οποία θα διαθέτει διάφορα ρούχα,καθώς όπως η ίδια δηλώνει δεν έβρισκε πλέον ενδιαφέρον στα εμπορεύματα της εγχώριας αγοράς!Γνωρίζοντας λοιπόν την αδυναμία,κυρίως τον γυναικών για αγορές,μιας και η ίδια δηλώνει υπερκαταναλωτικός άνθρωπος η Αφροδίτη τολμάει με την κίνηση αυτή και θέλει να ταράξει λίγο τα νερά στην μόδα.





 Τα ρούχα που διαθέτει στην σελίδα της,τα διαλέγει μόνη της και είναι ρούχα που η ίδια θα φορούσε άνετα και θα ικανοποιούσαν το γούστο της,ενώ περιλαμβάνει σχεδόν όλη την γκάμα γυναικείων ρούχων,από εσώρουχα μέχρι παπούτσια.Ενώ πολύ σύντομα θα προστεθούν και αντρικά κομμάτια.
Τέλος τα ρούχα που θα αναρτηθούν στην σελίδα της θα είναι σε περιορισμένο αριθμό καθώς προέρχονται από το εξωτερικό κατά κύριο λόγο!










 Η ίδια βέβαια συνεχίζει να ασχολείται με τον χορό που τόσο πολύ λατρεύει,καθώς συνεχίζει να διδάσκει σε διάφορες σχολές χορού,παρόλα αυτά όμως,σταδιακά αφήνει τις night club και αφοσιώνεται στο νέο της επιχειρηματικό όραμα.Ένα project που ξεκίνησε μόνη της και σίγουρα μπορεί να πετύχει άμεσα στο μέλλον μιας και η Αφροδίτη είναι σκληρό αντράκι και σίγουρα θα πάρει αυτό που θέλει.Είναι ένας νέος άνθρωπος ο οποίος κυνηγάει το όνειρο του,κάνοντας το χόμπι του επάγγελμα!

Εμείς μέσα από την καρδιά μας,να της ευχηθούμε κάθε επιτυχία σε κάθε της προσπάθεια που κάνει,αν και είμαστε βέβαιοι πως θα πετύχει!

Facebook Page: ZAG.
Official Page: http://www.zagcollection.com/

Trafficking αυτή η μάστιγα!

 Σάββατο βράδυ και αφού έχεις πιεις 3-4 ποτάκια με την παρέα,λες δεν πάω και μια μπουρδελότσαρκα να γελάσω και λίγο!Ξεκινάς λοιπόν και παίρνεις σβάρνα τα γνωστά λημέρια που ξέρεις πως κάνουν πεζοδρόμιο τα κορίτσια,εκεί που είναι πιο άγρια τα πράγματα,δεν έχει τζακούζι και άλλες ανέσεις,εκεί είναι ωμή και στεγνή αγορά λευκής σαρκός.Στην συνέχεια θα πας και στα γνωστά σπίτια με το κόκκινο φωτάκι απ'έξω να πάρεις και λίγο μάτι κανένα καλό γκομενάκι.σίγουρα πιο περιποιημένη κατάσταση,κάθεσαι στον καναπέ σου,κάνουν οι κοπέλες πασαρέλα και εσύ δείχνεις πως ενδιαφέρεσαι,αλλά τελικά βρίσκεις μια χαζή δικαιολογία και  φεύγεις για να πας στο επόμενο σπίτι.Τέλος αφού έχεις περάσει από όλα τα σπίτια και έχεις κάνει τον χαβαλέ σου με τους φίλους σου επιστρέφεις σπίτι σου.Εκεί σε περιμένει η κοπέλα σου,την αγκαλιάζεις την φιλάς και πέφτεις για ύπνο,έχοντας την συνείδηση σου καθαρή και η επόμενη μέρα σε βρίσκει στο γραφείο να συζητάς με τους συναδέρφους/συνφοιτητές κ.α. για τα πανέμορφα κορίτσια που είδες χθες.
 Μάθε λοιπόν αγαπητέ μου φίλε πως δεν πρέπει να έχεις καθόλου την συνείδηση σου καθαρή,γιατί έστω και με αυτόν τον "αστείο" τρόπο προσέθεσες ένα μικρό λιθαράκι στη μάστιγα του trafficking ή αλλιώς στο εμπόριο λευκής σαρκός.Ναι έστω και αν δεν έκανες έρωτα με την κοπέλα,έστω και αν το θεώρησες αστείο,ο επόμενος δεν θα το θεωρήσει αστείο και θα πάει με την κοπέλα για ένα ποσό της τάξης των 20 και 30 ευρώ.Μια κοπέλα η οποία ούτε η ίδια θυμάται από που ξεκίνησε,τι όνειρα είχε και πως κατέληξε εδώ που είναι,αυτή η κοπέλα που θα μπορούσε να είναι η δικιά σου κοπέλα.Αυτή η κοπέλα που δεν θυμάται με πόσους άντρες έχει πάει ούτε θυμάται πόσα ναρκωτικά την έχουν ποτίσει για να μην αντιλαμβάνεται τον κόσμο της που σαπίζει μέρα με την μέρα.Αυτή η κοπέλα με το κενό βλέμμα που ήρθε στριμωγμένη με άλλες 20 κοπέλες μέσα σε ένα φορτηγό.Αυτή η κοπέλα που έχει φάει ξύλο,έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά και δεν έχει κανένα δικαίωμα στο κορμί της.Αυτή η κοπέλα που την αποκάλεσες πουτάνα με ελαφρά την καρδιά,αυτή την κοπέλα που προσφέρει έρωτα σε κενούς ανθρώπους και άδεια πρόσωπα.Αυτήν την κοπέλα που ο προαγωγός της την αποκαλεί εμπόρευμα και τρώει ξύλο όταν δεν πάνε καλά οι δουλειές.Για αυτό την επόμενη φορά σκέψου πριν κάνεις χαβαλέ,γιατί αυτή η κοπέλα κάποτε ίσως ήταν κόρη σου ή αδερφή σου ή ακόμα και η μητέρα σου.



Υ.Γ. 1109 είναι ο αριθμός που μπορεί να καλέσει οποιοδήποτε θέλει να καταγγείλει έστω και την όποια υποψία  εμπορίας ανθρώπινων ψυχών.Ας μην γελιόμαστε,όλοι μας γνωρίζουμε έστω και κάτι μικρό,ποτέ δεν είναι αργά.Οι έρευνες στην Ελλάδα αποδεικνύουν πως το 30% των Ελλήνων έχει άμεση ή έμμεση εμπλοκή σε σε περιστατικά trafficking.

Ellis:Η συγκλονιστική ταινία μικρού μήκους με τον Robert De Niro

Πουτάνα αρρώστια!

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου,ήθελα να αφιερώσω μερικές γραμμές ως ύστατο φόρο τιμής,αλλά και θαυμασμού για όλους αυτούς που πολέμησαν,πολεμούν και θα πολεμήσουν την αρρώστια αυτή.Δυστυχώς όλοι μας έχουμε κάποιον δικό μας άνθρωπο που υποφέρει ή έχει φύγει  από κοντά μας εξαιτίας του καρκίνου.Όλοι γνωρίζουμε λίγο πολύ πόσο ψυχοφρόρο είναι για έναν άνθρωπο να περνάει από την αντικαρκινική διαδικασία.Όλοι μπορούμε να φανταστούμε πως είναι να ζεις καθημερινά με τον φόβο του θανάτου.Κανένας μας όμως δεν μπορεί να αντιληφθεί την ψυχική δύναμη και αποθέματα αισιοδοξίας που χρειάζεται ο ίδιος ο καρκινοπαθής για να είναι δυνατός όχι μόνο για αυτόν,αλλά και για τον περίγυρο του.Διότι εκεί φαίνεται το μεγαλείο του ανθρώπινου γένους,όταν φλερτάρεις με τον θάνατο και παρόλα αυτά χαμογελάς.Όταν σου πέφτουν τα μαλλιά από τις χημειοθεραπείες και τις ακτινοβολίες και συνεχίζεις να κάνεις χιούμορ και να αυτοσαρκάζεσαι.Όταν όλοι γύρω σου σε αντιμετωπίζουν με οίκτο και λύπηση και εσύ τους δείχνεις πως δεν φοβάσαι και πως δεν είναι και τόσο σπουδαίο πράγμα στην τελική.
 Οι καρκινοπαθείς αξίζουν μόνο ΣΕΒΑΣΜΟ,ούτε λύπηση ούτε οίκτο ούτε στεναχώρια.Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες ανάμεσα σε έναν κόσμο που σαπίζει καθημερινά,εκείνοι συνεχίζουν να είναι ο φάρος της ελπίδας και της αισιοδοξίας για την ανθρωπότητα.Μακάρι για όλους αυτούς τους ανθρώπους από αύριο η λέξη καρκίνος να αναφέρεται μονάχα στο ζώδιο και να εξαφανιστεί μια για πάντα αυτή η πουτάνα η ασθένεια που έχει πάρει τόσους και τόσους αγαπημένους μας ανθρώπους.

Η διασκέδαση είναι μία!

Σταμάτα επιτέλους να περιορίζεις την διασκέδαση σου αναλόγως με τον χώρο που βρίσκεσαι!Ναι σε εσένα μιλάω που θα ξενερώσεις την ζωή σου επειδή πήγες σε μαγαζί που παίζει Παντελίδη!Είναι χαζό και δεν βρίσκω κανένα νόημα σε όλο αυτό!Οκ αναγνωρίζω πως θα ήθελες να είσαι κάπου αλλού και να ακούς Μποφίλιου,αλλά δεν χάθηκε και ο κόσμος αν μια φορά πας κάπου που δεν είναι του στυλ σου!Πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι πρώτα από όλα για σένα και δεύτερον για την παρέα σου.Διότι δεν γίνεται να έχεις την απαίτηση η παρέα σου να περνάει καλά στα στέκια σου και εσύ να κατεβάζεις τα μούτρα σου κάθε φορά που κάνετε κάτι άλλο που δεν πλησιάζει στην ζώνη της αρεσκείας σου!Μην κράζεις λοιπόν τα σκυλάδικα,αλλά με ξέρεις τους στίχους από όλα τα τραγούδια και φοβάσαι να τα τραγουδήσεις γιατί τόσο καιρό μας ζάλισες με την υπέροχη συναυλία του Χαρούλη στο θέατρο δάσους.Απελευθέρωσε τον εαυτό σου επιτέλους και διασκέδασε με τα πάντα,αυτός είναι ο σκοπός της όλης φάσης του "βγαίνω έξω",η διασκέδαση,είτε είναι σε club είτε σε ένα απλό κουτούκι.Και να θυμάσαι πρώτα από όλα το κάνεις για σένα και την παρέα σου.Αν συμπεριφέρεσαι διαφορετικά δεν θεωρείσαι εναλλακτικός,αλλά ξενέρωτος πίστεψε με.
 Φυσικά το άρθρο έχει και ανάποδη ανάγνωση.Ούτε εσύ που ακούς αποκλειστικά Καρρά και Σφακιανάκη πρέπει να παρουσιάζεις κάθε άλλο είδος μουσικής ως κλαψιάρικο ή ξενέρωτο ή να μου αραδιάσεις την κλασσική ατάκα "άμα δεν χωρίσεις με Γονίδη δεν ξέρεις τι θα πει πόνος",όχι όχι όχι αδερφέ,αν δεν βγάλεις φρονιμίτη χωρίς αναισθησία δεν ξέρεις τι θα πει πόνος. Γιατί πολύ απλά και εσύ μικρός Πυξ-Λαξ τραγουδούσες και όχι "νύχτα ξελογιάστρα",γιατί ξέρω πως σπίτι σου θα ακούσεις που και που έναν Στόκα ή έναν Πασχαλίδη και μην μου πεις το αντίθετο,δεν θα σε πιστέψει κανένας!
Σταματήστε όλοι λοιπόν να κρίνετε ένα μαγαζί από την μουσική του αποκλειστικά και κοιτάξτε να περάσετε καλά και να διασκεδάσετε,γιατί στο τέλος τέλος αυτές οι βραδιές μένουν.Πάψε να είσαι απόλυτος και να προσπαθείς να είσαι καψουρικός ή εναλλακτικός και μάθε να είσαι διαλλακτικός.