Θυμάμαι ακόμα τότε που ήμουνα παιδάκι, κάθε που ερχόταν η μέρα των εκλογών και χαιρόμουν γιατί θα πήγαινα μαζί με τους γονείς μου πίσω από την κουρτίνα,απίστευτη λαχτάρα και εμπειρία! Ακόμα κι αν ήμουν μικρή και κανένα ενδιαφέρον δεν έτρεφα για την πολιτική γενικότερα ,απλά θυμόμουν έναν τύπο χοντρό κι έναν γεμάτο ελιές, παρ'όλα αυτά παρακολουθούσα τις συζητήσεις των γονιών μου και τις αντιθέσεις τους όσον άφορα τις ψήφους,παρατηρούσα και ήξερα πάντοτε που έπεφτε η ψήφος κι αναρωτιόμουν πάντοτε γιατί και πώς μπορεί κάποιος να κρίνει ανθρώπους που δεν ξέρει καν και να τους ψηφίζει απλά βασιζόμενος στις εκάστοτε ιδεολογίες και αντιλήψεις. Ωστόσο,ποτέ μου δεν εξέφρασα την απορία μου αυτή, καθώς μεγαλώνοντας παρατήρησα ότι υπήρχαν εναλλαγές ανάμεσα στα κόμματα και στους προέδρους τους, αλλαγές όμως και στις ψήφους των γονιών μου και διαφόρων φίλων που άκουγα.
Μπορεί να μην ήμουν άκρως πολιτικοποιημένη και γι' αυτό φυσικά φταίει η έλλειψη ενδιαφέροντος από μεριάς μου αλλά και η έλλειψη ενημέρωσης από άλλους φορείς, παρ'όλα αυτά μ ενοχλούσε το γεγονός ότι οικείοι μου άνθρωποι ψήφιζαν με βάση το συμφέρον τους, με βάση το ποιος θα τους βολέψει, με βάση το ποιον ξέρουμε και θα μας ''χώσει'' στο δημόσιο. Κι όταν κλήθηκα κι εγώ σαν ενήλικας πλέον να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα, αυτόν τον υπέρτατο θεσμό για τη δημοκρατία και τον πολιτισμό που υποτίθεται πως κουβαλάμε στις πλάτες μας, απογοητεύτηκα καθώς συνειδητοποίησα πως δεν είχα γνώμη. Αντιθέτως, έπρεπε να ψηφίσω το γνωστό, να βγάλω την υποχρέωση γιατί αυτός θα κάνει χάρες σε μένα.
Έχοντας λοιπόν διαβάσει και την Πλατωνική Πολιτεία μάλλον είχα κι εγώ τα πράγματα ουτοπικά στο μυαλό μου και θεωρούσα πως εκλέγουμε ικανούς ανθρώπους να κυβερνήσουν τη χώρα μας. Όσο περνούσε ο καιρός και ο εκλογικός θεσμός γινόταν από τετραετής σε διετής και δε συμμαζεύεται ένιωσα ότι έχασε την ουσία του. Συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι που είναι μέσα σ' αυτό το τεράστιο κτίριο που λέγεται Βουλή συμπεριφέρονται σαν πρωτόγονοι και κοιτούν μόνο το συμφέρον τους και κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν για μένα και τη χώρα μου. Κι εκεί άρχισα να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.
Σαφώς και μεγαλώνω ακόμα και διαμορφώνω τις δίκες μου απόψεις που τυχαίνει να μην ανήκουν σε καμιά πολιτική παράταξη, όπως φαντάζομαι ότι συμβαίνει στους περισσότερους σήμερα, ωστόσο δε μπορώ να δεχτώ άνθρωπο να μου πει ότι ανήκει στο τάδε κόμμα η στην τάδε παράταξη, μου φαίνεται αδιανόητο.
Κι ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά και βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού, οι σκέψεις μου γυρνάνε πάλι στα παιδικά μου χρόνια, τότε που οι ψήφοι ήταν για να βγει η υποχρέωση και για να βολευτούμε και ξαφνικά όλα τα ερωτήματα που έχω, όλη η αγανάκτηση και όλα τα απογοητευτικά συναισθήματα βρίσκονται σε διαύγεια, καθώς αντιλαμβάνομαι ότι είμαστε ένας λαός καλοπερασάκιας και βολεψάκιας. Μάθαμε μ αυτόν τον τρόπο να ζούμε και το περάσαμε στο πετσί μας. Έχω βεβαία μια ελπίδα για τη νέα γενιά,τη δίκη μου, που σε ένα μεγάλο βαθμό δεν είναι πρόβατο και τηλεκατευθυνόμενο αλλά έχει κάποια κρίση, λόγω των περιστάσεων. Πάντα με επιφύλαξη όμως, γιατί για το μέλλον δε μπορεί να μιλάει κανείς.
Ζούμε μια κατάσταση στην οποία αγαπάμε τη χωρά μας, χάνουμε τους ανθρώπους μας από κοντά μας για ένα δικό τους καλύτερο αύριο σε Γερμανίες, Ολλανδίες και λοιπές χώρες, ζούμε την απολυτή κατάσταση άγχους πέφτοντας για ύπνο με βαριές ανάσες και παρατηρούμε το γενικότερο φιάσκο μέσα στο οποίο ζει ο ελληνικός λαός παρακολουθώντας αμέτοχος κινήσεις και αποφάσεις, των οποίων τις άμεσες συνέπειες θα δεχτεί ο ίδιος..
Δεν ξέρω τι να πω για το μέλλον, θέλω να σκέφτομαι αντικειμενικά και καθαρά, ούτε με αισιοδοξία η απαισιοδοξία, μόνο με καθαρό μυαλό και ψυχραιμία. Πιστεύω πως μπορούμε να ξεπεράσουμε τα πάντα,μπορούμε να αντέξουμε τα δύσκολα και τα δυσάρεστα, σκεπτόμενοι πως μετά τον πάτο ο μόνος δρόμος είναι προς τα πάνω. Και σίγουρα θα είναι ένας δρόμος δύσκολος αλλά όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, κι αν εμείς είμαστε η γενιά που πρέπει να τα ζήσει για να έχουν ένα καλύτερο αύριο τα παιδιά και οι απόγονοί μας, ας είναι. Εμείς εδώ είμαστε εδώ και χιλιάδες χρόνια κι όπως υπομείναμε τα πάνδεινα, έτσι θα τα υπομείνουμε και τώρα, με θάρρος και αξιοπρέπεια πάνω απ' όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου